สาวไทยเเชร์เล่าประสบการณ์!! คบหนุ่มฝรั่ง รักระยะไกล 4 ปี กว่าจะได้เเต่งงาน

เป็นเรื่องราวของสาวไทยรายหนึ่งที่ได้เเชร์เรื่องราวลงในกระทู้พันทิป เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักระยะไกลกับหนุ่มฝรั่งที่ต้องใช้เวลาเเละความเข้าใจถึง 4 ปีด้วยกัน กว่าจะลงเอยเเละอยู่ด้วยกัน

โดยโพสต์ระบุข้อความว่า .... สวัสดีค่ะ เราจะมาแชร์ประสบการณ์ รักทางไกลหรือ long distance relationship ค่ะเพราะช่วงที่ผ่านมา เราดูซีรีย์ เรื่อง How I met your mother แล้วเค้าพูด ถึงเรื่องที่ว่า long distance relationship ไม่มีทางเป็นไปได้ เราเลยไปคุยกับแฟนค่ะว่านี่ไงพวกเราก็ทำได้นะ อิอิ แต่มันก็ยากจริงๆแหละ แล้วแฟนก็บอกว่าไม่เอาอีกแล้ว ไม่ไหวๆ ถ้าเลือกได้จะไม่เอาเด็ดขาดค่ะ 55 แล้วเลยคุยกันว่าทำไมเราถึงทำได้อาจ เพราะเราเป็นคนดื้อ 2 คนที่มาเจอกัน(อันนี้สำคัญสุดๆ ถ้าไม่ดื้อ ไม่รั้นจริงๆ คงยอมแพ้ไปนานแล้ว) และมีเป้าหมายเดียวกัน และไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ เลยคบกันมาได้ตั้ง 4 ปี เจอกันปีละครั้ง แต่คุยกันทุกวันนะคะ
เราเลยอยากเขียนเพื่อแชร์ประสบการณ์และเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังมีรักทางไกล หรือคนที่กลัวค่ะ ว่าจริงๆมันก็เป็นไปได้ บางคู่ 2 ปี บางคู่ 3 ปี ของเรา 4 ปีกว่า บางคู่มากกว่านั้นก็มีค่ะ

เริ่มจากที่เราไปรู้จักกันตอนที่เราไปเที่ยวต่างประเทศค่ะ เจอกันโดยบังเอิญเป็นนักท่องเที่ยวทั่วไป ได้คุยกันนิดหน่อย แบบว่าถามทางขึ้นรถไฟอะไรแบบนี้ (พอมาเล่าให้เพื่อนฟัง ไม่มีใครเชื่อเลยว่าเราถามทางจริง บอกว่ายิ้มอ่ะไม่ได้หลงหรอก 55บ้าจริง คนพวกนี้) คุยกันซักพักช่วยกันแนะนำตามประสานักท่องเที่ยวค่ะ และหลังจากนั้นเค้าก็ขอแลกcontact ค่ะ เราก็แบบตามประสาหญิงไทยใจงาม แจกยิ้มสยาม งานนางงามมิตรภาพต้องมาค่ะ หลังจากตีมึนเล่นตัวเล็กน้อย ฮะอะไรนะ พอเป็นพิธีก็ ให้ID fb Line Instagram เบอร์โต๊ะทำงานไปค่ะ เบาๆ เป็นคน friendly กับเพื่อนร่วมโลกค่ะ บริสุทธิ์ใจมาก หลังจากนั้นก็เลยแชทกันมาตลอด

แฟนเป็นฝรั่งค่ะเด็กกว่าเราด้วย หุหุ เพื่อนๆ ชอบแซวว่าเรากินเด็กเป็นอมตะ 55 เพื่อนๆก็กรี๊ดแฟนเราอยู่เหมือนกัน แล้วก็บอกว่า เราแหกกฎของคนที่มีแฟนฝรั่งทั้งปวง **edit ตรงนี้นิดนึงแล้วกันค่ะ เพราะมีคนไม่เข้าใจบอกว่าเหยียด สาวอีสาน งั้นเราเอาออกดีกว่า **

เราก็เป็นผู้หญิงไทย ตัวเล็ก ตามมาตรฐานหญิงไทยแคระทั่วไป ทำงาน office อยู่ในกรุงเทพ แฟนอยู่อเมริกา ตอนกลับจากเที่ยวก็แชตกันตลอด vdo callคุยกันบ้างบางวันระหว่างไปทำงานหรือ เสาร์อาทิตย์ที่สะดวก อันนี้ช่วยได้มาก ทำให้เรารู้สึกได้เห็นหน้า ได้ยินเสียง ทำให้รู้สึกไม่ห่างเหินกันเกินไป เรื่องเวลาที่ต่างกันก็เป็นอุปสรรคบ้างแต่ไม่มากค่ะ เพราะต่างกัน 12-13 ชม เวลา เราตื่นคือเวลาที่เค้าเลิกงาน ส่วนเวลาเค้าจะไปทำงาน ก็เป็นเวลาเราเลิกงาน เลยจัดการได้

 

เริ่มจากแชตกันทุกวันที่แบบทุกวันจริงๆ คือจะไม่ได้แชตเฉพาะตอนที่เราไปปีนเขา ไปดำน้ำลึก(ออกทะเล กินนอนบนเรือ ไม่มีสัญญาณ) หรือไปเที่ยวต่างประเทศที่ไม่ได้ซื้อ ซิมการ์ด เท่านั้น นอกนั้นคือคุยตลอดกลายเป็นกิจวัตรไปค่ะ ช่วงแรกๆ ที่ยังไม่แน่ใจ ก็มีเหมือนกันที่แฟนอยากจะคุยแบบเป็นแค่เพื่อน ไม่อยากไปต่อ เพราะเคยโดนบอกเลิกเพราะรักทางไกลมาแล้ว (แต่อันนั้นขนาดแค่อยู่คนละรัฐแต่ประเทศเดียวกันด้วยนะ) แต่ก็ตัดสินใจว่าไม่เอาดีกว่าลองคุยต่อดูซักตั้ง

ถามว่าเรื่องภาษาเป็นอุปสรรคมากมั้ย ก็มีบ้างค่ะ เราพอมีพื้นฐานด้านภาษาอยู่แล้วแต่ไม่ได้เก่งมาก แค่พอสื่อสารได้ grammar ผิดๆถูกๆเหมือนกัน พอคุยก็ได้ช่วยฝึกด้วย ก็ได้ประโยชน์อยู่ค่ะ คำไหนไม่รู้ก็เปิด dict เอาเพราะแชตมันก็ง่ายอยู่แล้วไม่เหมือนคุย ที่ต้องตอบทันที เทคโนโลยี นี่ช่วยได้มากจริงๆนะคะ นี่ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเรายังไม่มี internet ที่สะดวกแบบนี้ แล้วต้องเขียนจดหมายแบบสมัยก่อนเหมือนหนังเรื่อง The classic นี่เราว่า คู่เราก็ไม่รอดเหมือนกันค่ะ ค่อนข้างมั่นใจ 55
นี่ยังไม่ได้ดูหนังเรื่อง Space between us ที่พระเอก นางเอก อยู่ดาวคนละดวงเลยนะคะ รู้สึกไม่อยากดูยังไงไม่รู้ 55

 

เวลาเทศกาลต่างๆก็มีส่งของให้กันค่ะ พวกวันเกิด วันวาเลนไทน์ วันคริสมาสอะไรแบบนี้ (ถ้าเป็นพวกดอกไม้จะมีวิธีส่งอยู่ เราเปนคนสอนเค้าเองค่ะ แต่สอนอย่างมีชั้นเชิง อยากได้แต่จะไม่พูดตรงๆ 55)

ถามว่ามีทะเลาะกัน อยากบอกว่า บ่อยมากกกกก (ถึงขนาดช่วงที่กำลังจะจัดงานแต่งงาน ยังทะเลาะกันแรง จนขนาดเราไปงานแต่งเพื่อนแล้วเพื่อนถามถึงงานเรา เราไม่กล้าบอก เพราะกลัวไม่ได้จัด 55) ด้วยความที่life style ต่างกัน ความคิดเลยต่างกัน คนละภาษา แล้วใช้แชตเลยไม่รู้ว่าอารมณ์ตอนที่คุยนี่ล้อเล่นหรือจริง และที่สำคัญที่สุดคือเรื่องนิสัยส่วนตัวที่ต้องปรับเข้าหากันที่เป็นปัญหาเดียวกันกับทุกๆคู่ หลักๆ คือเรื่องพวกนี้แหละค่ะที่จะทะเลาะกันของคู่เรา จะไม่ได้มีปัญหาเรื่องหึงหวง หรือไม่เชื่อใจกันเท่าไหร่ มันเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งด้วยค่ะ ที่เรา2คน จริงจังไม่ได้คุยเล่นๆแก้เหงา ไม่ได้เจ้าชู้หรือกั้กไปเรี่อย ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้ามีปัญหาเรื่องความไม่เชื่อใจกันขึ้นมาเนี่ย จะเป็นยังไง เราว่าคงจบไปนานแล้วแน่ๆ คือปกติก่อนหน้าที่เรามีแฟนเป็นคนไทย เราก็ไม่ได้เชคมือถือแฟน เหมือนคนอื่นๆเลยนะ เราไม่เก็ทกับคู่ที่ต้องเชคมือถือหรือเชคตลอดว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน เราไม่ได้ทำเลย รู้สึกว่าทำไมต้องทำอย่างงั้น มันดูเหนี่อย ถ้าไม่เชื่อว่าแฟนเรารักและซื่อสัตย์กับเรา ก็ไม่น่ามีเหตุผลที่ต้องคบกัน

การรักษาความสัมพันธ์มันยาก แต่ไม่ยากเกินไปถ้าทั้ง2 คนมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน จริงจัง และหนักแน่นค่ะ อย่างที่บอกว่าที่ทะเลาะกันบ่อยๆจากนิสัยส่วนตัวนี่ก็ต้องใช้ความพยายามมากกกกกกก ต้องนั่งจับเข่าคุย (ถึงจะไม่มีเข่าเค้าให้จับ หุหุ) ต้องเปิดใจ ต้องปรับตัวกันแบบสุดๆ แต่เราอยากให้มันเป็นไปได้ อยากให้ความสัมพันธ์มันไปรอด เราพยายามค่ะ จะบอกว่าเรามีนิสัยที่แย่มากๆอยู่ค่ะ คือ เวลาที่คิดว่าทะเลาะแล้วคุยไม่รู้เรื่องจนรู้สึกว่าไม่รู้จะทำยังไง เราจะชอบบอกเลิกค่ะ เราบอกเลิกแฟนมาแบบ เป็น100 รอบแล้วมั้ง เป็นมาตั้งแต่ตอนมีแฟนคนแรกแล้วค่ะ ตอนนั้นแฟนคนแรกก็บอกเราว่ามันไม่ดีเราไม่ควรทำ แต่ก็ยังเลิกไม่ได้ซักที แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำเท่าไหร่แล้วค่ะ หุหุ แต่เราก็มีข้อดีตรงที่พยายามแก้ปัญหา เพราะนั่นแหละเป็นคนดื้อ เลยไม่ยอมแพ้ง่ายๆนัก

 

เรากับแฟนหาเวลามาเจอกันปีละครั้งค่ะ ไม่ได้ตั้งเป้าไว้ขนาดนั้นนะคะ เพียงแต่ มันเป็นไปเองพอมาย้อนดู เอ้อ เราเจอกันปีละครั้ง เราไปเจอแฟนที่ US สลับกับ แฟนมาเจอเราที่ไทย สลับปีกันแบบนี้ อย่างละ2 รอบเป็น 4 ปีพอดี แล้วปีที่5 มาจัดงานแต่งค่ะ

ตอนเราอ่านเรื่องของคนอื่นที่ส่วนใหญ่แต่งงานกับฝรั่ง คือขอเน้นว่าส่วนใหญ่นะคะไม่ใช่ทุกคู่ ผู้หญิงไทยจะเน้นดูเรื่องความเป็นอยู่ของฝรั่งก่อนมากกว่า เรื่องความรัก ความสนิท เกิดขึ้นทีหลัง เพราะเราอยู่ที่นี่ เราก็มีเพื่อนที่แต่งงานมาจากแบบนั้น แต่เค้าก็อยู่ด้วยกันได้มีความสุขดี ไม่ได้มีปัญหาอะไรค่ะ ของเราจะต่างไปตรงที่ของเราจะเหมือนคู่รักคนไทยทั่วไปที่เริ่มจากการพูดคุย ความสนิทก่อน แล้วค่อยตกลงปลงใจ วางแผนอนาคตค่ะ แต่ก็อาจจะมีข้อเสียตรงที่ แฟนเราไม่ได้รวยเหมือนแฟนเพื่อน 55 แต่ไม่เป็นไรเรารู้อยู่แล้ว ค่อยๆทำงานเก็บเงินกันไปค่ะ

 

ที่มาเล่าเพราะตอนจัดงานแต่ง หรือแม้กระทั่งตอนนี้ คนก็ยังถามว่าทำได้ไง เพื่อนบางคนลองแล้วก็ไม่work บางคนไม่ได้ลองแต่บอกว่าเค้าทำไม่ได้แน่ๆถ้าจะต้องอยู่ไกลแฟน สำหรับเราเราคิดว่าถ้าเกิดเจอคนที่รู้สึกว่า click กัน และพยายามด้วยกัน จุดมุ่งหมายเดียวกัน ระยะทางก็เป็นแค่อุปสรรค1 อย่างในหลายๆอย่างที่ต้องผ่านไปให้ได้เท่านั้น keyหลักคือต้องอาศัยความพยายามทั้ง 2 ฝ่าย พยายามคนเดียวก็ไม่รอด อย่างของเรายังมีเรื่องที่แฟนไม่ได้รวย ไม่ได้จบสูง เลยกังวลว่าครอบครัวที่อาจจะไม่ยอมรับอีกด้วย

หวังว่าที่เล่ามาจะเป็นประโยชน์และเป็นกำลังใจให้คนที่ต้องเจอแบบนี้หรือ คนที่กลัวเรื่องรักทางไกลนะคะ ถ้ามีอะไรอยากถามก็ถามได้เลยนะคะ
Distance is just a test to see how far love can travel

เครดิตแหล่งข้อมูล : FB Something about US & Eco-life